zondag 14 november 2010

Desiderata

In momenten van rust en stilte komen we dichter bij onszelf, velen van ons vluchten in werk, dagelijkse drukten of in een waterval van woorden.

Spreken kan verhullen terwijl zwijgen juist kan onthullen, zwijgen wordt ook wel “de kunst van het zijn” genoemd.

Streef ernaar goed naar een ander te willen doen maar ga daarbij niet aan jezelf voorbij. Zeg vanuit rust je eigen waarheid en luister daarbij ook naar de ander. Want ieder heeft zijn eigen waarheid.

“Waar je mee omgaat wordt je door besmet”, zegt een oud nederlands spreekwoord.
Dit werkt twee kanten uit, als je omgaat met hen die negatief willen of niet willen leren van hun fouten bestaat het risico dat je omlaag getrokken wordt in je eigen energie, zijn en groei.
Als je omgaat met hen waar je iets van kunt leren, mensen die je werkelijk iets te vertellen hebben kun je (mee)groeien en rijker in het leven komen te staan.

Zoek het gezelschap van die mensen waar jij je fijn bij voelt.
Maar vergelijk jezelf niet met hen die anders groeien, je zou teleurgesteld kunnen raken omdat iemand “verder” in jou ogen is of je zou je verheven kunnen voelen omdat iemand in jou ogen “minder ver” is.

Wees jezelf en geniet van wie je bent, wat je hebt bereikt en je plannen.
Wees met je aandacht bij de dingen die je doet, wat het ook is, het zet je in het nu en nu is de enige zekerheid die we kennen in het leven.
Verlang niet naar een tijd die achter je ligt of houd er niet teveel aan vast.
Leer jezelf te zeggen “geweest is geweest” en ontvang het leven zoals het zich aan je aandient.

Ook al wil je goed doen naar een ander, wees niet blind voor de aardse werkelijkheid, er zullen altijd mensen zijn die hier anders in staan. Niet iedereen streeft naar het goede.

Maar laat je daardoor niet weerhouden van het gezegde “Wie goed doet, goed ontmoet”, dat wat je geeft en verspreid krijg je uiteindelijk terug, iets wat werkelijk haalbaar is in onze wereld, zolang je maar blijft luisteren naar je eigen gevoel hierin.

Wees ook in de liefde jezelf, doe niet net alsof omdat het van je verwacht wordt maar wees evenmin cynisch over de liefde, het is de kracht waar uiteindelijk alles op draait.
En ook al is het leven vaak van liefde verscholen, als je de liefde zoekt kun je haar altijd vinden, in het kleinste gebaar, in de kleinste bloem. Liefde is iets wat blijft.

Maak jezelf door groei sterk om in het leven beschermd te zijn bij tegenslag. Maar draag het leven niet te zwaar ook al leerde het verleden je misschien anders. Geleden verdriet kan spookbeelden veroorzaken, angst wordt dan onze raadgever, geboren uit vermoeidheid en eenzaamheid.
Zet deze beelden eens aan de kant zodat je ze een volgende keer weer met hernieuwde kracht op kunt pakken en vergeet daarbij niet dat “angst een slechte raadgever is”.

Hierbij heb je een gezonde discipline nodig maar wees daarin lief voor jezelf.
Straf jezelf niet om datgene wat je (nog) niet lukt, je bent wie je bent op dit moment zoals je bent.
Ook jij bent een kind van het heelal, niet meer of minder dan bomen en sterren.
Ook jij hebt net zoveel recht om te zijn als ieder ander.
En ook al is het leven je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het zich zoals het zich ontvouwt, dat wat op je pad ligt, komt en zo is het goed.

Heb daarom vrede met God, Jahweh, Allah, de Bron of hoe je hem ook wilt noemen, hoe je ook denkt dat Hij moge zijn.
Wie jij ook bent, wat je ook doet, je dromen, je verlangens, houd vrede met jezelf en je ziel in de verwarring van het leven.

Deze wereld met al zijn tegenstellingen, vragen, vervlogen dromen, vele gevoelens en schijnwerkelijkheden, het is uiteindelijk toch een prachtige leerzame school.

Zie je leerstof als een uitdaging en Streef naar Geluk.

In liefde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten