Helaas zijn sommige jonge mensen in de veronderstelling dat ’hun
waarheid, ook ‘’de waarheid is’’.
Jammer genoeg is er niet 1 waarheid maar meerdere waarheden.
Schreeuwend van de
daken dat je het allemaal zo goed weet is geen manier, want meerdere oorzaken
kunnen een situatie bepalen.
Meestal is kortzichtig , onwetend/onbewust gedrag de oorzaak
van vele misvattingen.
En dan trapt men waar men het wil als een blind paard in het
rond.
Soms de ene aantijging en onwaarheid verspreidend na de
andere…aan het adres van de ouder.
Zo gaan deze jongeren door het leven, alsof ze menen het
allemaal zelf zo goed te weten.
In werkelijkheid schreeuwt hun ziel om bevrijding van zoveel
pijn.
Pijn die niet door anderen wordt aangedaan, maar die o.a. ontstaat
door een moeizaam verlopend groeiproces, miscommunicatie en helaas een nog heel
erg groot ego.
Een aantal redenen kunnen zijn:
Angst om in de steek te worden gelaten.
Verlatingsangst, ik durf mijn
eigen pad niet te bewandelen, ik wil dat jij bij me blijft.
Angst om niet gezien te worden.
Laag zelfbeeld, dus
heel erg onzeker en probeert de ander klein te houden zodat men geen bedreiging
is.
Angst voor eenzaamheid.
Je niet met jezelf kunnen/willen
verbinden, dus alles bij een ander zoeken.
Angst om alleen door het leven te moeten gaan.
Ik wil niet de verantwoording
dragen voor mijzelf, ik wil je niet delen.
En zo zijn er talloze dingen waardoor het samenleven niet goed
verloopt en men elkaar verwijten om de oren slingert.
Geen verantwoording willen nemen voor het eigen leven
veroorzaakt veel pijn bij de omgeving.
Als voorbeeld; je mag nu eenmaal niet verwachten dat ouders
je alsmaar blijven onderhouden. En dat je voor elk wissewasje bij ze kunt
blijven aankloppen.
Ieder mens op aarde is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen
leven.
Je hebt je als jongere mentaal voor te bereiden op dat leven
om als zelfstandig individu door het leven te kunnen stappen.
En niet als iets je niet bevalt meteen rancuneus om je heen trappen
naar degene die je zo liefdevol hebben bijgestaan in je leven.
Dat is in mijn ogen een halsmisdaad, ‘’maar wie ben ik?
Jezus zei het al…’’GOOI GEEN PAARLEN VOOR DE ZWIJNEN,
Helaas doen veel ouders/begeleiders dat wel, ze blijven maar geven en begrip tonen voor hun
kind.
Al in een eerdere blog gaf ik aan dat het misschien niet zo
gek is om eens naar de dieren te kijken.
Deze weten precies hoe ze hun jong moeten opvoeden, mits het
niet zelf getraumatiseerd is.
Leer ze te lopen en dan hun eigen vleugels uit te slaan.
.jpg)
Dat maakt dat ze met vallen en opstaan wijs worden, en jij
kunt van een afstand kijken ‘’net als de dieren, of ze het redden en dan alsnog
een vangnet zijn mocht het in nood komen.
En jongeren mogen ook eens kijken naar hun eigen gedrag.
Elke leeftijd heeft een groeibewustzijn, maar sommige
jongeren blijven steken in hun pubertijd, en maken listig gebruik van hun
positie in het gezin.
Gescheiden ouders zijn daar een voorbeeld van.
Door schuldgevoelens kunnen ze hun manipulerende kinderen
soms niet de baas. En blijven maar het gat in de hand van hun jongere proberen
toe te dekken.
Geloof me lieve mensen, manipulatie in welke vorm dan ook is
niet goed te keuren.
Laat je op geen enkele manier de les lezen door je kinderen,
maar ga in een open gesprek met hen in een opbouwende discussie.
Zo leer je beiden… voor en door elkaar heen.
En kunnen de scheefgegroeide verhoudingen weer recht worden
getrokken.
Per slot van rekening zijn we allen mens hier op aarde, en
hebben we allemaal ons groeiproces.
Maar laat niet tegen je aantrappen lieve ouder/s als je kind
niet mee wil in dat proces, want dan kun je jezelf aardig bezeren.
Een kind kan door zijn jeugdige onervarenheid heel lelijk
uit de hoek komen. Als ouder kun je dan op een plek worden neer gezet die je
absoluut niet verdiend.
Dan is het zaak om samen eens goed te kijken naar waar deze
pijn vandaan komt.
Heb je dit al meerdere malen gedaan, en blijf je tegen
hetzelfde probleem aanlopen?
Weet dan dat het tijd is voor jou, voor jouw leven, voor
jouw wensen, voor jouw zielegroei.
Want het mag zeker niet zo zijn dat zolang je er bent het
oké is, maar als je voor je zelf wilt gaan dat je het dan voor je voeten krijgt.
Doorbreek dat patroon, en helaas, ook al is het nog zo
moeilijk, laat de leugens zijn voor wat ze zijn.
En geef het over aan de ene- de enige- die werkelijk mag
oordelen, en dat zelfs niet doet.
Als we straks overgaan is het niet wat we meenemen maar wat
we hebben geleerd hier.
Vanuit mijzelf gesproken weet ik dat het leerproces niet zo
eenvoudig is hier op aarde. Wel zijn we heel goed in staat om oprecht en
eerlijk te kijken naar onze eigen stukken. Mits we dat ego eens even aan de kant
willen zetten.
Leven vanuit je hart is echt niet zo moeilijk, maar je moet
het wel willen.
Kwetsuren maken ons sterker, en als we struikelen over onze
eigen benen dan is er altijd wel iemand die ons optilt.
In het begin zijn dat onze ouders. Als we volwassen worden
dan mogen we onszelf weer recht zetten.
Leer om te weten dat alles een reden heeft en ook al zie je
die reden nu nog niet, eens zal alles je duidelijk worden.
Voor nu, heb respect voor degene die je het leven heeft
geschonken, ook al voel en zie je dat nu niet zo. Weet dat we allen onderdeel
zijn van het grote plan en dat eens daar de openbaring zal zijn.
En tot deze dag er zal zijn…vraag ik je,
Heb elkander alstublieft lief.
©Lis
.jpg)
