Als wij mensen leren om vanuit ons hart te leven, dan zullen de muren die wij er omheen hebben geplaatst wegvallen. Dan zal het Ego geen voornaamste plek in ons leven hebben en dan zullen wij als mensen elkaar beter leren begrijpen.
Dan en alleen dan zal er voor verdriet en pijn, haat en afgunst geen plaats meer zijn en dan zal begrip en harmonie de boventoon voeren.
Enkel wanneer wij de ander zien zoals onszelf, en wij die dan kunnen liefhebben als onszelf dan pas zal ons lijden stoppen.
Als we in ons diepste zelf gaan voelen, dan behoort daar stilte te zijn en rust, dan voel je wie je werkelijk bent en sta je in contact met je diepste zelf... je bron.
Zolang wij anderen veroordelen en blijven wijzen naar elkaar,.... vanuit religie of opvoeding '' hoe goed je het dan ook denkt te bedoelen'' dan verandert er niets dan blijft er boosheid en onmin.
Het is echt heel simpel maar vaak is het ook de angst om het tastbare kwijt te raken, wat als je dat niet meer hebt?
Wat denk je dan dat er gebeurt, stort dan werkelijk je hele leven in... vraag ik je?
Denk nou eens na dat kan toch niet, op dit moment raken velen hun werk of bedrijf kwijt en daardoor hun zekerheid ''zo denken zij....maar niets is minder waar.
Er is geen enkele andere zekerheid dan het hier en nu...op dit moment in je leven terwijl je dit leest en hopelijk tot je door laat dringen.
Materiële zekerheid is niets meer dan een zeepbel, vechten voor je toekomst?, welke toekomst heb je het dan over?
Een toekomst waar je zo hard voor moet werken dat je te moe bent om je eigen waarheid te voelen?
Of dat je op je 50ste erachter komt dat je je kinderen zo hebt verwaarloost, en dat goed probeert te maken bij je kleinkinderen?
Of dat je vrouw of man bij je wegloopt er met een ander vandoor gaat omdat je nooit tijd en energie hebt om aandachtig te zijn voor elkaar?
Natuurlijk moet er worden gewerkt om in ons levensonderhoud te kunnen voorzien, en we leven niet meer in de oertijd dus, we hebben plichten en verantwoordelijkheden.
Maar die verantwoording hebben we ook naar onszelf toe, en goed voor jezelf zijn is een eerste vereiste.Zonder die liefde voor jezelf kun je ook geen liefde naar de ander toe uitstralen.
Hoe vaak zeg je ''ik hou van je tegen je partner en hoe vaak ontvang je deze woorden in oprechtheid terug?
Het is zo gauw gezegd, maar weet dat als je niet de juiste intentie neerzet bij deze woorden het holle frasen zijn die niets toevoegen aan jou waarheid.
Ik hou van jou zeg je vanuit je hart en alleen maar als je dat voelt vanuit je hart.
Anders heeft het geen enkele betekenis, ik hoor vele mensen zeggen dat kan ik niet, dat is mij nooit geleerd om mij zo te uiten.
Mijn antwoordt is dan, dat je dat ook niet hoeft te leren, dat zit in je in je diepst zelf.
Wat je wel kunt leren is naar dat gevoel toegaan en het tot je laten komen, dan voel je die liefde met de juist intentie tot je komen en kun je hem uitspreken naar diegene die je liefhebt.
Open je hart en laat je liefde stromen, ook als je directeur bent van een groot bedrijf, of juist als je in de zorg werkt, of als je ziet en voelt dat anderen het moeilijk hebben.
Ergens moet er een begin zijn, anders blijven we met zijn allen tobben en elkaar pijn en verdriet doen.
Laat jaloezie, boosheid, frustratie, angst , verdriet, en wat al dies meer zijt nou eens los..
Dan pas en dan pas alleen kunnen wij uit ons hart leven en daarmee ware rijkdom vergaren.
©Lis
