De leugen zelf is een leugen.

Helaas zijn sommige jonge mensen in de veronderstelling dat ’hun waarheid, ook ‘’de waarheid is’’.

Jammer genoeg is er niet 1 waarheid maar meerdere waarheden.

Schreeuwend  van de daken dat je het allemaal zo goed weet is geen manier, want meerdere oorzaken kunnen een situatie bepalen.

Meestal is kortzichtig , onwetend/onbewust gedrag de oorzaak van vele misvattingen.

En dan trapt men waar men het wil als een blind paard in het rond.

Soms de ene aantijging en onwaarheid verspreidend na de andere…aan het adres van de ouder.

Zo gaan deze jongeren door het leven, alsof ze menen het allemaal zelf zo goed te weten.

In werkelijkheid schreeuwt hun ziel om bevrijding van zoveel pijn.

Pijn die niet door anderen wordt aangedaan, maar die o.a. ontstaat door een moeizaam verlopend groeiproces, miscommunicatie en helaas een nog heel erg groot ego.

Een aantal redenen kunnen zijn:

Angst om in de steek te worden gelaten.

Verlatingsangst, ik durf mijn eigen pad niet te bewandelen, ik wil dat jij bij me blijft.

Angst om niet gezien te worden.

Laag zelfbeeld, dus heel erg onzeker en probeert de ander klein te houden zodat men geen bedreiging is.

Angst voor eenzaamheid.

Je niet met jezelf kunnen/willen verbinden, dus alles bij een ander zoeken.

Angst om alleen door het leven te moeten gaan.

Ik wil niet de verantwoording dragen voor mijzelf, ik wil je niet delen.

En zo zijn er talloze dingen waardoor het samenleven niet goed verloopt en men elkaar verwijten om de oren slingert.

Geen verantwoording willen nemen voor het eigen leven veroorzaakt veel pijn bij de omgeving.

Als voorbeeld; je mag nu eenmaal niet verwachten dat ouders je alsmaar blijven onderhouden. En dat je voor elk wissewasje bij ze kunt blijven aankloppen.

Ieder mens op aarde is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen leven.

Je hebt je als jongere mentaal voor te bereiden op dat leven om als zelfstandig individu door het leven te kunnen stappen.

En niet als iets je niet bevalt meteen rancuneus om je heen trappen naar degene die je zo liefdevol hebben bijgestaan in je leven.

Dat is in mijn ogen een halsmisdaad,  ‘’maar wie ben ik?

Jezus zei het al…’’GOOI GEEN PAARLEN VOOR DE ZWIJNEN,

Helaas doen veel ouders/begeleiders dat wel,  ze blijven maar geven en begrip tonen voor hun kind.

Al in een eerdere blog gaf ik aan dat het misschien niet zo gek is om eens naar de dieren te kijken.

Deze weten precies hoe ze hun jong moeten opvoeden, mits het niet zelf getraumatiseerd is.

Leer ze te lopen en dan hun eigen vleugels uit te slaan.

Dat maakt dat ze met vallen en opstaan wijs worden, en jij kunt van een afstand kijken ‘’net als de dieren, of ze het redden en dan alsnog een vangnet zijn mocht het in nood komen.  

En jongeren mogen ook eens kijken naar hun eigen gedrag.

Elke leeftijd heeft een groeibewustzijn, maar sommige jongeren blijven steken in hun pubertijd, en maken listig gebruik van hun positie in het gezin.

Gescheiden ouders zijn daar een voorbeeld van.

Door schuldgevoelens kunnen ze hun manipulerende kinderen soms niet de baas. En blijven maar het gat in de hand van hun jongere proberen toe te dekken.

Geloof me lieve mensen, manipulatie in welke vorm dan ook is niet goed te keuren.

Laat je op geen enkele manier de les lezen door je kinderen, maar ga in een open gesprek met hen in een opbouwende discussie.

Zo leer je beiden… voor en door elkaar heen.

En kunnen de scheefgegroeide verhoudingen weer recht worden getrokken.

Per slot van rekening zijn we allen mens hier op aarde, en hebben we allemaal ons groeiproces.

Maar laat niet tegen je aantrappen lieve ouder/s als je kind niet mee wil in dat proces, want dan kun je jezelf aardig bezeren.

Een kind kan door zijn jeugdige onervarenheid heel lelijk uit de hoek komen. Als ouder kun je dan op een plek worden neer gezet die je absoluut niet verdiend.

Dan is het zaak om samen eens goed te kijken naar waar deze pijn vandaan komt.

Heb je dit al meerdere malen gedaan, en blijf je tegen hetzelfde probleem aanlopen?

Weet dan dat het tijd is voor jou, voor jouw leven, voor jouw wensen, voor jouw zielegroei.

Want het mag zeker niet zo zijn dat zolang je er bent het oké is, maar als je voor je zelf wilt gaan dat je het dan voor je voeten krijgt.

Doorbreek dat patroon, en helaas, ook al is het nog zo moeilijk, laat de leugens zijn voor wat ze zijn.

En geef het over aan de ene- de enige- die werkelijk mag oordelen, en dat zelfs niet doet.

Als we straks overgaan is het niet wat we meenemen maar wat we hebben geleerd hier.

Vanuit mijzelf gesproken weet ik dat het leerproces niet zo eenvoudig is hier op aarde. Wel zijn we heel goed in staat om oprecht en eerlijk te kijken naar onze eigen stukken. Mits we dat ego eens even aan de kant willen zetten.

Leven vanuit je hart is echt niet zo moeilijk, maar je moet het wel willen.

Kwetsuren maken ons sterker, en als we struikelen over onze eigen benen dan is er altijd wel iemand die ons optilt.

In het begin zijn dat onze ouders. Als we volwassen worden dan mogen we onszelf weer recht zetten.

Leer om te weten dat alles een reden heeft en ook al zie je die reden nu nog niet, eens zal alles je duidelijk worden.

Voor nu, heb respect voor degene die je het leven heeft geschonken, ook al voel en zie je dat nu niet zo. Weet dat we allen onderdeel zijn van het grote plan en dat eens daar de openbaring zal zijn.

En tot deze dag er zal zijn…vraag ik je,

Heb elkander alstublieft lief.

©Lis